Sushi en Kumba zijn onze lease honden

Het eerste dat me opvalt als ik mijn ogen open doe is de stilte, enkel het geluid van vogels en een hond die aanslaat ergens op een erf.
Ineens realiseer ik me dat ik in geen tijden zo heerlijk heb geslapen als deze eerste nacht in ons nieuwe huis.

Ik stap uit bed en maak de openslaande deuren open, ik loop het terras op en adem de frisse lucht in, zeelucht vermengt met allerlei bloemen en kruiden, heerlijk!

Vanaf vandaag is dit mijn nieuwe standaard ochtend ritueel, eerst naar buiten en wat oefeningen doen. Wat een luxe! Na jaren wonen op een bedrijventerrein, waar ’s morgens vroeg al volop bedrijvigheid was is dit andere koffie.

Nieuw ritme

Bij ons huis kregen we 2 boxers erbij, we noemen ze gekscherend onze lease honden. Wel de lusten, niet de lasten. Ze worden niet echt van ons, maar we verzorgen ze zodat ze hier kunnen blijven wonen en niet mee hoeven te verhuizen naar Lissabon. Vreemd, een maand geleden ging onze eigen hond dood en nu, hier in Portugal, hebben we opeens 2 schatten van honden om ons heen.

Gezien het enorme terrein waarop ons huis staat, hebben ze plaats genoeg hier, dus ik laat ze uit hun hokken en loop met ze naar een braakliggend stuk grond op ons terrein. Grappig om mijn Portugees te oefenen op de honden, goed dat niemand me hier kan horen. Ze luisteren in ieder geval, dus dat gaat goedkomen.

Ik geef ze eten en stap dan onder de douche. Wat een vakantiegevoel heb ik hier. Rik heeft inmiddels het ontbijt gemaakt en dan gaan we aan de slag.

Ik bof, Rik zit graag in de woonkamer en ik eigen me dus de grote 2e woon/werk kamer toe op de verdieping.

Aan alle kanten ramen die uitkijken over de bergen rondom. Ik klap mijn laptop open en focus me een paar uur strak op mijn werk.

Een nieuw ritme is geboren.

Prettige vakantie

Toen wij vanuit Nederland vertrokken naar ons huis hier in Portugal wenste iedereen ons een fijne vakantie. Komisch: je gaat naar Portugal, dus je hebt vakantie.

Over vaste ideeën gesproken, vaak krijg ik te horen: ja, wij kunnen dat niet zoals jullie, wij hebben geen passief inkomen. We zouden wel willen, maar ja, netwerkmarketing is niks voor ons.
Jammer om zo vast te zitten in je overtuigingen dat er geen ruimte meer is voor nieuwe invalshoeken.

Springen en zwemmen

Tja, we weten allemaal dat, zolang we niets veranderen in ons leven, alles altijd hetzelfde zal blijven gaan. Toch is het nog wel een dingetje om de eerste stap te zetten naar de verandering die je zo graag wilt. We zitten lekker veilig in onze eigen comfortzone, in het diepe springen kan heel eng zijn.

Ook ik stelde de sprong jarenlang uit, altijd had ik een goede reden vond ik. Totdat ik me ineens realiseerde dat ik wel kon blijven uitstellen, maar dan…. Van uitstel komt afstel.

Doen

Ik droom even weg. Ik kijk om me heen over de bergen, ik hoor beneden de honden in de tuin spelen en ik voel me intens gelukkig.

Dankbaar dat we samen in dit avontuur zijn gestapt. Alleen al het feit de stap gezet te hebben, voelt goed. Niet blijven denken en dromen, maar doen.

Netwerkmarketing gaf het laatste zetje

Wat ben ik blij dat ik netwerkmarketing omarmd heb en aan de slag ben gegaan. Het was het laatste zetje dat ik nodig had. Samenwerken met een fijn team geeft zoveel voldoening, het voelt niet als werken.

Het geeft mij vrijheid, deuren gingen open die lange tijd op slot zaten.

Voor mij is het genoeg voor vandaag, ik ga lekker een vis schotel maken en dan gaan we buiten op ons terras met een wijntje genieten. Genieten van het eten, de rust, het uitzicht, de malle honden en de heerlijke geuren hier op het platte land.

Maak wat van je leven, je hebt er maar 1!

Heb je het vorige deel al gelezen? Je kunt het hier teruglezen.

Wil je ook wat ik doe? Neem dan gewoon contact met me op.