De uitdaging van ontmoeten

Vanaf dat ik nog heel jong was heb ik een fascinatie voor mensen. Zet mij op een terras en ik geniet. Mijn leven draait altijd al om mensen. In mijn vorige bedrijf vond ik het een uitdaging om mensen aan te nemen die nog niets van het vak wisten maar gretig waren naar nieuwe dingen leren.

Fantastisch om te zien hoe mensen zich gaan ontwikkelen als je daar de ruimte voor schept en de juiste handvatten aanreikt. In mijn huidige werk is dat precies hetzelfde.

De grote reis

Netwerkmarketing is een reis. Een reis in persoonlijke ontwikkeling, het opdoen van kennis en aanleren van vaardigheden. Maar deze persoonlijke reis brengt je bij een passief inkomen. Een blijvend en groeiend inkomen. (mits jij het juiste bedrijf kiest).

Als je mij een aantal jaren geleden had gezegd dat ik in 2018 in Portugal zou wonen en in Nederland EN Portugal zou werken, had ik je echt voor gek verklaard!

De afgelopen week stond voor mij in het teken van grote stappen buiten mijn comfort zone, ook ik blijf mezelf uitdagen en ontwikkelen.

Belemmerende vooroordelen

Om mij heen wist iedereen het zeker, in Portugal zul je niks beginnen met je netwerkmarketing business. Als je mij zo iets zegt, dan gaat er iets kriebelen. Dat zullen we nog wel eens zien!

Natuurlijk is het waar dat de mensen hier veel minder verdienen dan in Nederland. Portugal is een arm land. Maar dat zegt nog niets over de manier waarop mensen aankijken tegen nieuwe ontwikkelingen en of zij veranderingen durven te omarmen.

En dus zijn we hier, Rik en ik, samen aan de slag gegaan. Mensen ontmoeten, contacten maken, interesse in de lokale bevolking hebben. Natuurlijk kan ik contacten leggen met Nederlanders, Belgen, Duitsers en Engelsen in Portugal, dat doe ik ook wel, maar juist die Portugees, daarin zit voor mij de uitdaging.

Ook ik zet nog steeds stappen buiten mijn comfort zone

En zo gebeurde het dat ik afgelopen weekend een presentatie gaf aan Portugezen, inmiddels vrienden. En ja, zij zien het helemaal zitten om samen met ons, dit te delen met de Portugese bevolking.

Zij gaan ons in contact brengen met Portugezen die ons gaan helpen dit aan de locals uit te leggen op de juiste manier. Niet van Nederlander naar Portugees, maar van Portugees naar Portugees. Prachtig om te zien hoe het wiel begint te rollen.

Ook hier geldt weer hetzelfde: als je mij had verteld dat ik een presentatie zou geven aan Portugezen in mijn nog zeer gebrekkige Portugees, aangevuld met Engels (wat ook niet mijn sterke kant is) zou ik je aangekeken hebben alsof je ze zag vliegen.

Was het gemakkelijk? Nee, zeker niet. De afspraak stond voor vrijdag middag. Maar woensdag kreeg ik bericht dat het zaterdag later op de dag zou worden. Toen bleek dit toch niet haalbaar en werd alles verschoven naar zondagmiddag 16.00 uur.

Tja, zoals onze Portugese vriend hier steeds weer tegen ons zegt: “This is Portugal hè!”
Met andere woorden: wen er maar aan, dit is normaal voor ons.

Deze stappen voorwaarts maken en buiten je comfort zone stappen zijn zo verrijkend voor jezelf. Het geeft energie en je wordt er heel blij van!

Bofkont

Nu zit ik hier in mijn werkkamer op de 1e verdieping. Je moet weten dat in ons huis alles gelijkvloers is. Op de verdieping is slechts 1 ruimte: een 2e woon / werkkamer met rondom ramen. Ramen die uitkijken over de bergen en over het prachtige land.

En als het helder is, zoals nu, zie ik Alcobaça liggen op 7 km afstand. Heerlijk om hier te mogen schrijven, mijn Zoom gesprekken te voeren en mijn plannen uit te werken.

En zo meteen gaan we er weer op uit. Afgelopen zaterdag waren we door onze Portugese vrienden uitgenodigd voor de jaarlijkse opening van het scouting jaar, een prachtige ceremonie in een fantastisch klooster.

We ontmoeten daar een man die zoveel wist over de historie van dit klooster en de omgeving! We gaan vandaag terug en krijgen van hem een rondleiding met alle verhalen over de geschiedenis hier.

Zo is iedere dag opnieuw een feestje!

Lieve groet,

Marie-Jose