Terug in Portugal

Voor het eerst ging ik terug naar Portugal. 2 Weken met Kerstmis en de jaarwisseling. Eigenlijk met het idee het daar voorlopig af te sluiten nu ik alleen ben. Ik zag er best tegen op om weer binnen te lopen in mijn huis daar. Op de plek van waar we in oktober, een paar dagen voor het overlijden van Rik, voor 2 weken naar Nederland vertrokken, de plek waar alles nog lag zoals we zijn gegaan.

Een schrijfblok met aantekeningen van Rik, papieren en documenten waar hij mee bezig was, kleding, schoenen in de kamer, scheermes en tandenborstel op de wastafel…

Onverwacht en zo mooi

Ik verwachtte dat het heel zwaar zou zijn, maar niets bleek minder waar. Op het moment dat ik de deur opende, kwam er een grote rust over me heen, ik kwam thuis. Voor mijn oudste met haar gezin, die nog nooit hier waren geweest, voelde het ook aan als een warm welkom. We keken elkaar aan en wisten: dit blijft ons tweede huis.

Zelfs onze ‘lease’ honden waren van meet af aan goede maatjes met de kinderen. Het weer was ons bovendien zeer goed gezind: twee weken lang zon en een heerlijke temperatuur. Alle ingrediënten voor een mooie en fijne vakantie.

Lieve vrienden

Mijn lieve vrienden in Portugal gaven ons een warm welkom. Overal waar ik, nu zonder Rik,  kwam werd er liefdevol gereageerd. Er was zoveel warmte en medeleven, ik werd er stil van.

Maar ook het relativeringsvermogen hier deed me heel goed. Je hebt verdriet, je voelt een groot gemis, maar het leven gaat door en jij, alleen jij, bepaalt of je er iets van maakt.

Vitamine D

Twee weken buiten in de zon, veel wandelen en zelfs klimmen en klauteren zoals ik in geen jaren heb gedaan zorgden ervoor dat ik er weer tegen kan. Mijn schoonzoon zei gekscherend tegen de kids: “jongens, dit is een bootcamp voor oma”.

De kinderen (4, 8 en 10 jaar) konden volop rennen, voetballen en spelen in de grote tuin en op het strand. Ze willen nu alweer terug, dus dat zit wel goed.

Ik heb genoten, ondanks het verdriet en gemis. We hebben heel veel gelachen en ook regelmatig waren er tranen, maar wat overheerst is dankbaarheid. Dankbaar voor zoveel lieve mensen, het heerlijke weer, het felle zonlicht en het heerlijke eten. En ook is er weer vertrouwen in de toekomst!

Mijn huis in Portugal blijft mijn tweede huis, ik ga er zo vaak mogelijk naar terug. Om te beginnen alvast volgende maand, met mijn zoon en zijn gezin.

Liefs, 

Marie-Jose