Op de terugweg uit Marinha Grande wacht ons een verrassing onder de voorruit: een parkeerbon. We hadden niet gezien dat er aan het begin van het terrein een parkeerautomaat stond.
Ik kan geen snars lezen van het handgeschreven briefje, maar gelukkig voor ons, als we weg rijden worden we direct staande gehouden door een politie agent. Hij vertelt ons waarom we een bekeuring krijgen, dat het €30 kost en dat we dat op het politie bureau moeten gaan betalen.
Oké, maar waar is dat dan? Achterop de prent tekent hij de route voor ons uit. Op naar het politiebureau dan maar. We rijden en rijden maar komen niet bij een bureau uit.
De politie is je beste vriend
Maar dan rijdt er een politieauto achter ons, Rik stuurt naar de kant en gebaart naar de agent dat hij iets wil vragen.
De agent rijdt voor ons uit en stopt iets verder zodat we veilig kunnen blijven staan. Hij komt naar ons toe en vraagt vriendelijk waarmee hij ons kan helpen. Natuurlijk wijst hij ons de juiste weg, hahaha, we staan er 100 meter vanaf, we zijn er al twee keer langs gereden.
We lopen de trappen op naar het kantoor en zien wachtende mensen en een drietal kantoor ruimtes. Wat nu? De agent die ons de weg heeft gewezen verschijnt in een kantoortje en wenkt ons.
In perfect Engels zegt hij dat we direct bij hem de bekeuring kunnen betalen. Voor iedereen die er wacht. Komt het door Rik zijn krukken? Wie het weet mag het zeggen.
Een hele toestand
Er volgt een hele procedure van papieren en controles en dan komt het moment van betalen. Het pinapparaat lust geen Nederlandse pas, zo blijkt. Er wordt ons verzocht even naar de Lidl te rijden iets verder de straat in, om te pinnen.
De politie houdt het rijbewijs van Rik en na het pinnen loop ik weer alle trappen op om te betalen.
Wat een correcte manier van doen heeft de politie hier. Vriendelijk, hulpvaardig en prettig. Maar ook ontzag afdwingend, keurig gekapt en gekleed.
Hier haal je het niet in je hoofd de hulpverlening te dwarsbomen, ze maken er korte metten mee.
We kunnen merken dat we niet in een toeristisch gebied zijn, ook de politie heeft hier alle aandacht en tijd voor je.
De politie maakt de weg voor ons vrij
Dat bleek ook vorige week. We maakten een prachtige rit en kwamen in een heel mooi stadje terecht. Ik wilde dringend een sanitaire stop maken, maar het stadje was deels afgezet voor een wandeltocht. De politie stond het verkeer om de tocht heen te leiden.
Op mijn vraag aan de agent of hij me de dichtstbijzijnde toiletten kon wijzen, kwam hij direct in actie. “Links, direct weer links en dan aan je rechterhand, daar vind je een sanitair blok” . Direct maakte hij de weg voor ons vrij en wij konden weg rijden. Mooi toch?
Trouwens, in tegenstelling tot Nederland, begrijpen ze hier dat openbare toiletten nodig zijn. Je vindt ze overal en ook in alle supermarkten zijn er keurige en schone sanitaire voorzieningen.
Zo heeft iedere dag zijn eigen ontmoetingen, het is en blijft genieten!
Alles draait om ontmoeten
Mensen ontmoeten en contacten leggen, dat is de rode draad door mijn leven.
Wil je meer lezen? Ga dan naar mijn blog overzicht.
Lieve groet,
Marie-Jose
