Kort geleden raakte ik in een discussie verzeild over het halen van targets en werkdruk. Het punt werd gemaakt dat het nu eenmaal nodig was om groei te blijven realiseren en groei betekent nu eenmaal meer en harder werken en meer eisen stellen.
Daar raak je bij mij een teer punt
Het is een aantal jaren geleden dat ik mijn middelgrote bedrijf leiding gaf. Ik herinner me nog de discussies die ik voerde met collega’s.
Waar bij de meeste collega’s de medewerkers precies moesten bijhouden hoeveel werk er verzet werd per uur en per dag deed ik daar nooit aan mee.
Voorop stond voor mij dat mijn medewerkers met plezier moesten kunnen werken en gewaardeerd werden. Je wilt zelf toch ook gewaardeerd worden? Ik wist welke omzet en welke winst ik per uur, per week, per maand en ook per jaar wilde realiseren.
Ik vond het onnodig om te registreren wat iedereen per uur deed. Belangrijk was of we onze weekomzet haalden. Hoe we die behaalden, daarin hadden mijn medewerkers ook een stem.
Trakteren en bijpraten
Was er iemand jarig en werd er getrakteerd, dan liep de koffie pauze flink uit. Na de vakantie dronken we voor aanvang van het werk met zijn allen koffie, eerst bijpraten en dan aan het werk.
Kost dat tijd? Nee, dat levert op. Dat levert motivatie en een positief gevoel op. Daardoor levert het ook omzet op, er wordt doorgewerkt omdat er iets tegenover staat.
Het is geven en nemen. Zolang er evenwicht is werkt het voor iedereen het beste.
Arbeidsinspectie
Eens kwam de arbeidsinspectie langs en de beste man stond hoofdschuddend met zijn armen over elkaar te kijken naar mijn team op de productie (gordijnenatielier).
Met een neerbuigend lachje keek hij mij aan en zei: “Hier kun je toch geen geld verdienen?”
Op het moment dat hij dat zei keek hij naar een medewerker van Afrikaanse afkomst die al werkend achter zijn machine mee deinde op de muziek. Heel ontspannen. Twee andere medewerksters overlegde over de werkwijze van een zeer specialistisch gordijn. Dat was een opdracht die ik gegeven had, omdat ik vertrouwen in mijn team had.
De inspecteur maakte een totaal foute inschatting, maar had een tunnelvisie van jewelste.
Het verkeerde been
Ten onrechte heerste en heerst ook nu vaak nog, de mening dat sneller werken meer oplevert. Dat is naar mijn gevoel maar ten dele waar.
Mijn zeer ontspannen medewerker maakte bijna geen fouten. Een andere medewerker die veel sneller werkte moest regelmatig iets aan zijn werk herstellen. In feite was de productiviteit van de snellere veel lager.
Vaak word je op het verkeerde been gezet.
Werkoverleg met cijfers voor iedereen
Ik wist wat mijn omzet per uur moest zijn om mijn winsten te halen. Een top winst was nooit mijn inzet. Een winst waarbij iedereen lekker in zijn/haar vel zat en ik een goed inkomen had was mijn doelstelling.
Regelmatig hield ik een werkoverleg en deelde de behaalde omzet per uur en per week met mijn team.
Zij wisten hoe hoog het uurcijfer moest zijn om onze doelen te behalen.
Waren ze hoger dan bekeken we wat we anders hadden gedaan en wat we ervan konden leren.
Waren de cijfers te laag dan onderzochten we samen waar en of we steken hadden laten vallen.
Fouten maken is menselijk
Waren er fouten gemaakt dan werden die rustig besproken. Fouten zijn onlosmakelijk met werken verbonden, het blijft mensen werk. Fouten gemaakt uit een gebrek aan motivatie of interesse zijn een ander verhaal. Mensen zonder de juiste motivatie horen niet in mijn team.
Wil je ook in je bedrijf het welzijn van je team vooropstellen?
Neem contact met me op voor een kennismakingsgesprek.
Warme groet,
Marie-Jose
