Vandaag zijn we een dagje toerist in Alcobaça, een plaats op een paar kilometer afstand van ons huis hier en zo’n 80 kilometer boven Lissabon. Deze plaats heeft een prachtig mooi klooster en daaromheen een wirwar van kleine smalle straatjes vol met prachtige gevels. Veelal, zoals hier veel voorkomt, met gevels vol tegeltjes van Portugese makelij.
Cisterziënzer klooster
Het klooster is een enorme trekpleister, bussen vol toeristen komen dagelijks naar Alcobaça om het klooster te bezichtigen. Dit klooster is een cisterciënzer klooster uit de 12e eeuw. De volledige naam is Santa Maria de Alcobaça. De geschiedenis van dit klooster is nauw verbonden met het Portugese koningshuis en de strijd om de Moren terug te drijven.
Dit klooster en de kerk zijn de eerste gotische gebouwen in Portugal. Sinds 1989 staat dit klooster op de Werelderfgoed lijst, mede door zijn omvang, de zuiverheid van de architectuur en de mooie materialen en zorg waarmee het klooster en de kerk gebouwd zijn. Daarnaast werd het in 2007 uitgeroepen tot een van de zeven wonderen van Portugal.
In de straat langs het klooster vind je de gebruikelijke toeristische cafeetjes en restaurants. Het leukste vind ik om op zo’n terrasje te gaan zitten en naar de langslopende mensen te kijken. Geweldig, die enorme verscheidenheid aan mensen. Groot, klein, jong, oud, licht, donker of wat dan ook. Ik verveel me daar niet.
Pastelaria op het pleintje
Nog leuker is het om onder 1 van de stadsbogen door te lopen naar 1 van de kleine pleintjes achter het klooster. Daar vind je een pastelaria met brood, gebak en het aller, allerlekkerste ijs.
Waar we in het Brabantse-Limburgse land waar we wonen in Nederland het beste ijs hebben bij Clevers IJssalon, hebben we hier ijs wat zeker zo goed smaakt. En dan… een bolletje hier is gelijk aan 2 bollen in Nederland. De foto’s heb ik maar weggegooid, een grote kliederbende! Maar lekker!
Na het ijsje een kop koffie en dan broodjes meenemen voor ’s avonds. Ook dat is anders hier. Broodjes gaan op de weegschaal, je betaalt een bedrag per gewicht.
Locals
Na alle toeristische straatjes gaan we snel weer naar de andere kant van Alcobaça, daar waar je bijna geen toerist tegenkomt en je tussen de locals bent, de plek die mij het beste bevalt.
Inmiddels worden we in de supermarkt begroet door verschillende Portugezen. De eerste keer een vriendelijk woord, de tweede keer een hand en dan, als blijk van genegenheid, 2 zoenen op de wang. We hebben ons inmiddels een plekje veroverd tussen de locals, wat een warme, vriendelijke mensen, ik heb ze in mijn hart gesloten.
Extra dimensie en grote uitdaging
Het is mooi om te ervaren dat onze droom die begon met ‘in Portugal willen wonen’ nu zoveel dimensies meer heeft gekregen.
Voor mij komt nu de allermooiste er nog bij: het opzetten van de Academy en de bijpassende werk en verdienmogelijkheden voor de Portugese bevolking voor het bedrijf waarvan we ambassadeur zijn. Een mooiere uitdaging kan ik me niet wensen!
Wil je ons dagboek volgen? Meld je dan aan door je naam en email adres hier achter te laten.
Je vindt al onze dagboek blogs op de blogpagina.
Laat je een reactie achter? Dat zou ik heel erg leuk vinden!
