Drie maanden lang kreeg ik geen letter op papier. Niet omdat ik niets te schrijven had, wel omdat er zo onnoemlijk veel tegelijk gebeurde, dat ik mijn handen vol had om overeind te blijven.
Mijn wereld stortte in
In de eerste plaats was er de gemeente die besloot dat ik niet langer ook maar 1 nacht in mijn bedrijfspand mocht wonen. Wat al jarenlang toegestaan werd omdat ik slechts af en toe in Nederland was, werd van de ene op de andere dag verboden.
De gemeente eiste een foto van mijn slaapkamer voor in het archief, een nieuwe foto van de dag daarna van een lege slaapkamer ter aanvulling van de documentatie voor bouw- en woningtoezicht. Ik had het gevoel door de grond te zakken.
Voor de dame van bouw- en woningtoezicht was het heel simpel. Rik was er niet meer en ik was nu langer in Nederland. Ik verbleef nog steeds in mijn pand en dat mag niet. Klaar. Van de ene op de andere dag was ik gedwongen in te wonen bij één van mijn kinderen.
Hoe goed dat ook ging, ik hunkerde naar een eigen plekje.
Voor alles is een oplossing
Het moest vast zo zijn, ik vond in een paar weken een heel leuk, licht en zonnig vrijstaand huis met tuin in een dorp niet ver van Vierlingsbeek af. Even kon ik weer aan de slag met mijn oude vak: binnenhuis architect. Ik heb mij uitgeleefd op mijn inrichting, een huis voor mij, ingericht voor mijzelf met veel ruimte voor mijn grote en kleine kids.
Een heerlijke plek om een nieuwe start te maken. Half in Nederland en half in Portugal.
Ik woonde een paar dagen in mijn huis en vertrok toen alweer voor een week naar Portugal met zoon en gezin. Wederom een heerlijke memory vakantie.
Tijd voor rust, maar dan….
Eenmaal terug beloofde ik mezelf een paar maanden rust om eindelijk alle gebeurtenissen een plekje te kunnen geven. Maar… toen werd oudste dochter ernstig ziek en kwam met spoed terecht in het ziekenhuis.
Het is zoals het is en huppakee, daar ben ik ineens weer terug in dochters huis, dit keer om de zaakjes daar te helpen regelen. Al gauw werd duidelijk dat dit toch minimaal 6 weken van herstel voor kindlief werd zodra ze thuis kwam. En zo ben ik alleen de ochtenden in mijn huis en ga ik na de lunch weg om de kids van school te halen en daarna bij mijn dochter (inmiddels weer uit het ziekenhuis) hand en span diensten te verlenen. Na de afwas ga ik terug naar mijn eigen huis, maar dan doe ik niet zoveel meer.
Heftige tijden
Tjonge, jonge wat is er een berg gebeurd in de vijf en een halve maand dat Rik er nu niet meer is.
En… wat kan je eigenlijk veel aan als je je niet verzet en geen weerstand toelaat.
Gewoon doorgaan met ademhalen en alles nemen zoals het komt, dat is de enige manier om niet onderuit te gaan.
Super super blij nu met mijn passief inkomen
Altijd al was ik natuurlijk blij met mijn netwerkmarketing business en bijbehorend passief inkomen, maar nu nog meer dan ooit tevoren. Het geeft mij de mogelijkheid te doen wat op mijn pad komt zonder me in bochten te hoeven wringen.
Het geeft rust in deze stressvolle periode.
Lieve en warme familie, vrienden, mentor en team
Bovendien is het hartverwarmend om zoveel lieve en betrokken mensen in mijn team te hebben, ik ben zo dankbaar voor alle lieve hulp die ik vanuit vele hoeken krijg.
Intens dankbaar voel ik me, ondanks het diepe verdriet.
Het gekke is dat die twee emoties naast elkaar, hand in hand gaan. Enerzijds genieten en dankbaarheid voelen, anderzijds een diep verdriet dat er elke seconde is.
Ondanks alles voel ik me tevreden met hoe alles nu reilt en zeilt.
Een heerlijk huis hier en een heerlijk huis in Portugal, een fijn team mensen om me heen en een hechte club kinderen en kleinkinderen.
Iedere dag is er iets dat de moeite waard is om voor te gaan, iedere dag zijn er lichtpuntjes, dat maakt dat ik het vertrouwen heb dat ik er wel weer kom.
Soms is het beter even niet te plannen, maar gewoon door te gaan met adem halen en alles te nemen zoals het zich aandient, zonder weerstand.
Lieve groet,
Marie-Jose
